تمرین ذهنی در ورزش شامل مهارتهای بنیادی، مهارتهای عملکردی، مهارتهای بین فردی، خودگویی و تصویرسازی می شود.
در مورد هر یک از این مهارتها در ذیل توضیح داده شده است:
مهارتهای بنیادی شامل خودآگاهی، انگیزه پیشرفت، طرز تفکر و اعتماد به نفس می شود.
خودآگاهی یعنی چقدر خودت را می شناسی؟ آیا می دانی چه عواملی به شما انگیزه می دهد و چه عواملی شما را مأیوس می کند؟ آیا دلیل موفقیتها و شکستهایت را می دانی؟
انگیزه پیشرفت یعنی چقدر برای رسیدن به هدفت در برابر مشکلات ایستادگی می کنی؟ چقدر پشتکار داری؟
اعتماد به نفس یعنی چقدر به توانایی هات باور داری؟
طرز تفکر یعنی چقدر می توانی افکارت را مدیریت کنی تا برای پاسخ دهی به وقایع آماده باشی و به موفقیت برسی؟
مهارتهای عملکردی شامل مهارتهای ادراکی شناختی، کانون توجه و مدیریت انرژی می شود.
مهارتهای ادراکی شناختی یعنی ساختار دانش فرد. به عبارت دیگر، آیا می توانی الگوی بازی را سریع تشخیص دهی؟ آیا پیش بینی هایت دقیق است؟ آیا می توانی جستجویی بینایی سریع و دقیقی داشته باشی؟
کانون توجه یعنی آیا می توانی فقط روی مواردی تمرکز کنی که برای نشان دادن عملکرد خوب لازمند؟ آیا می توانی به صدای تماشاگران حریف بی اعتنا باشی؟
مدیریت انرژی یعنی چقدر میتوانی هیجانهایت را کنترل کنی تا عملکرد بهینه داشته باشی؟ میتوانی اضطراب و عصبانیتت را کنترل کنی؟ می توانی نسبت به یک حریف ضعیف بی خیال نباشی و با انرژی در مقابل او ظاهر شوی؟
مهارتهای بین فردی یعنی چقدر به قوانین گروهی اهمیت می دهی؟ چقدر به وظیفه خود در گروه عمل می کنی؟ چقدر تلاش می کنی که انسجام گروه حفظ بشه؟
خودگویی یعنی چقدر از نشانه های کلامی برای بهتر شدن عملکردت استفاده می کنی؟ چقدر به خودت نکات کلیدی تکنیک و تاکتیک را یاداوری می کنی؟ چقدر برای غلبه بر زمانهای سخت با خودت حرف می زنی؟
تصویرسازی یعنی چقدر در ذهنت نقاط عملکردت را اصلاح می کنی؟ چقدر در ذهنت، تصاویری خلق می کنی که توانستی هیجاناتت را کنترل کنی؟ چقدر در ذهنت، تصاویری خلق می کنی که توانستی در مسابقه بر حریفان پیروز شوی؟
